“Bir roman ya yazılır, ya yaşanır. Ben sana hemen tutkun olduğumu hissettim, fakat yazmak için değil, yaşamak için! Ben sana kollarımı uzatıyorum ve sen, bana ellerini, dudaklarını uzatacağın yerde, yazmak için mürekkepli kalemimimi uzatıyorsun.” Peyami Safa, Bir Tereddüdün Romanı peyami safa bence çok iyi bi yazar..
Arkadaşım face de paylaşmış..facede bu tarz yazıları hayatta okumam..üşenirim..ama sözkonusu çocuklar olunca okuyorum
Etrafımdaki insanlar beni en çok uyku sersemliğinde sevimli bulsalar da benim için öyle değil..çok zor anlar yaşıyorum..Yatma stilimden tutunda , yaptığım saçmalıklara kadar
1998..Ağustos ayı..arkadaşlarla çeşme gençlik kampına gidiyoruz..Ucuz diye tren bileti aldık..hemde ekonomik kısımdan..o zamanlar trenler cidden kötüydü..hiç unutmuyorum çaprazda oturan bir kadına çok acımıştım..Sebebini bilmiyorum ama kadının yüzüne baktığımda ruhunda fırtınalar kopuyo gibiydi..bir tarafta boşvermişlik..bi tarafta garibanlığın verdiği umutsuzluk..bu şiiri o zaman yazmıştım..ne kadar çocukca yazmışım.. Hep
Çok yakın bir arkadaşımızla kırılıp görüşmediğimizde, şartlar yüzünden boşanmak zorunda kaldığımızda, yada aşıkken ayrıldığımızda
"Tıpkı gerçek insanlar gibi, kurmacadaki kişiler de aynı anda pek çok rolü birden üstlenirler. Siz ya da ben hayatımızın farklı dönemlerinde aynı anda eş, anne, evlat, kızkardeş, arkadaş, aşık, birilerinin rakibi ya da meslektaşı olmuşuzdur. Bu rollerimizin her birinde başka türlü davranırız, evde daha iyiyizdir
ne kötüdür şu özlem duygusu..adamın belini büker..elinden hiçbişe gelmez.. kuşum benim..seni pek özledim..2 aydır görmedim..fotolarınla idare ediyorum..hergün bilgisayar ekranını öpüp rüyalarımda sarıldığımı görüyorum