Hümanist olan insan, hiç kimseyi aşağı görme,dışlama eğiliminde değildir..Ancak herşeyin özgürlüğünün yasaklandığı yerde tek özgürlük, cahil kalma özgürlüğüyse o zaman Oğuz Atayın Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler, Ağzına dolar insanın
Saatlerce fikir alışverişi yaptığım muazam güzel arkadaşlıklarım var
"Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var: Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır Kopmaz kökler salmaktır oraya Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin Ve uzandın mı bir
Ciddi ciddi yaşlandığıma kanaat getiriyorum..Dün telefonumu kaybettim..Aradım..MEşgule düşürdüler..O ana kadar telefonuma üzülürken,biranda insanların hline üzüldüm..insanlar ne hale geldiler diye..Bu kadar olabilir mi diye..insanlara güven duyabilmek çok güzel bi duygu
Her bireyin nasıl ayrı ayrı psikolojisi varsa toplumların da birer bireymiş gibi psikolojisi var.Sonuçta toplumu o bireyler oluşturuyor.Aynı gruplara dahil olan insanlar zamanla ister istemez ona göre psikoloji geliştiriyor..Örneğin odtü de okuyan bir öğrenci odtü psikolojisine, Ankara üniversitesinde okuyan biri onun yaydığı psikolojiye bürünerek