HEr ebebeyin çocuğunu yetiştirirken çeşitli cümleler kurmuştur..işte “yemedim yedirdim,içmedim içirdim, elimden ne geliyosa yaptım,bir dedin iki etmedim “gibi…Allah için biz babamdan bunlardan zerre duymadık..ama benim babmda hep ama hep şunu söyledi “bize yol gösterecek kimse yoktu..biz 10 yaşımızdan beri yolumuzu kendimiz buluyoruz..neyi yaparsak 5 sene sonra ne olur ne yapmassak üzülürüz..bilmezdik..gayri ihtiyari hayat kurduk..” mantıkçı tarafı fazlasıyla ağır basab bi adamdı..ama hiç bi zaman bu olacak diye diretmedi..mesela lisede bile gideceğim okulla ilgili şema çizmiş ona gidersem ne olur buna gidersem ne olur sonrasında beni ne bekler tek tek anlattı ama hep istediğimi yapmama müsade etti..iki kardeş yetişme şeklinden kaynaklanıyo kesinkilkle bu gerçekçi tarafımızı babamdan aldık…dışardan bakan,istediğimizi yaptığımızı gören insanlar ne kadar bizi havai değerlendirsede ikimizde konunun en gerçekci can alıcı tarafını yakalarız..emin olun insanlar gerçekci değiller..işlerine geleni gerçekmiş gibi algılamaya meyilliler…iki kardeşte en çok buna üzülüyoruz..”size göre ne var oohhh “diyen insanlara bişey söylediğinde söylediğin şeylerin ne kadar doğru olduğunun farkında olmamaları…neden?çünkü öyle bir tip sergilemiyoruz da ondan…..insanların hayallerinin olması onların gerçekçi olmadığı anlamına gelmiyor..kurdukları hayali gerçekleştirmek için zorlukları göze almakta gerçek dışı değil..gerçek dışılık bambaşka bi olgu…olmayan bir durumu etraftaki insanların kabuletmesi yüksekliği doğrultusunda olması gereken oymuş gibi görmek…bazen sorulan bi soruya aynı yanıtı verince insanlar sen kardeşinedemi söyledin konuyu diyorlar..bu yazıyı yazma nedenim sizin söylediğiniz bir konuyu ben kardeşime falan yetiştirmiyorum…bakış açısı aynı demekki..100 de 100 değil elbette ama bu gerçeklik olgusuna bakışımız aynı..ondan zannımca…