:)siz gene vazgeçmeyin..hep düşünün beni.Ama sadece ısrar etmeyin..birine şans vermek mi?birine şans verirsen karşındaki iyi bir insansa o iş zaten siz bekledğiniz sonla sonulanır..ama ben geçmişte bunu çok iyi deneyimledim..Sırf beni çok istiyor diye şans verdim..dünya iyisi bir insanı insan olarak çok sevip başka türlü sevememeek irenç bişey.elini tutsa tedirgin olursun..yüzüne baksa gözünü kaçırırsın..nu davranışları haketmiyorki o insanlar…üstelik karşıdaki insan çok iyi niyetli iyi biriyse..böyle olunca içine birde vicdan ekleniyor..üzmekten korkuyosun iyi birini…her sabah nasıl bitirebilirim diye plan kurarak kalkıyorsun..akşama hiç bişey olmadan geçiyor zaman derken farkında olmadan zaman geçiyor..yıllar..işin işginç tarafı sevmeye sevmeye alışıyorsun..bi şekilde bitiriyosun..Sonra derin bi boşluk duygusu..halbuki duygularından eminsin aslında sadece insan olarak seviyorsun…ama düşünsene hergün seni arayan biri yok..ne yedin bugün diye biri ilgilenmiyor.telefonun çalmıyor..korkuyorsun ya bi daha beni kimse böyle sevmesse diye…bunun gibi ufak ufak biriken alışkanlıklar…yani bitirmek her yönlü zor…senin o masumca bi şans ver dediğin şey aynen böyle snuçlanıyo…ölümüne karşıysam bundan..yoksa manykmıyım ben insanlardan hemen ilişiğimi keseyim..görüşüşürüm insan olarak bi müddet…ne yapacak bana…ne zararı var…ben kendim incinmeye razıyım..ama birini incittiğinde bile isteye üstelik böyle hassas bi konuda vicdani yönü çok ağır…hala atamam içimden o vicdan yükünü…oysa kötü bir insan olsaydı herşey çok kolaydı…ama iyi insanlara zararda vermek istemiyorsun..ama böyle bi piskolojide devam edip onunla bi hayat kurduğunda , sonzuz monotonluğa adım atıyosun…eskiden monotonluğu yaşam şekliyle özdeşleştirirdim..şimdi biliyorumki monotonluk ruhta başlıyo…şans ver dediğiniz insanın istediği kadar hobileri benimkiyle aynı olsun,bana istediği kadar iyi olsun şöyle olsun böyle olsun……evliliğin hiç bir aritmetiği yok emin ol…bunu yıllarımı alan bi ilşkiyle deneyimledim..adamla bi hayat yaşıyosun ama ruhun başka diyarlarda…düşündükçe kendimi o kadar kötü hissediyorumki..o kadar iyi bi insanı nasıl bu kadar üzdüm diye…ve benim için zamanla sevmek diye bişey olmadığını gördüm..zamanla alışılıyo..sana alışmış bi insanıda evliliğe ikna etmede bişey yok..benim derdim evlilik falan değil..tabi sevdiğim biriyle evlenmek isterim o ayrı ama..evliliğe nasıl bi yoldan gidiyosun çok önemli…hayatta herşeyin sonu var için yanmıyorsa..bu aşkta da böyle ,acıda da herşeyde..için yanacakki monotonluktan çıkasın sonsuzluğa adım atasın…ömür boyu hobini icra edemessin bi adama..yada ne bilim başka bişeyi..senin dediklerin doğru..itiraz etmiyorum..ama bana göre değil..ben bunu dneyimledim…birine şans verirsen..biraz katlanırsan…çoğu alışkanlık ilşkisinin sonu evlilik bi yaştan sonra…napcak adam seni bırakıp yeni birilerine mi alışacak..özetle kızacak söylenecek bişey yok hayatta ne istiyorum kesin bilmiyorumdur belki ama ne istemiyorum bunu çok iyi biliyorum..