;Bilmiyorum çok zor bi soru sordun sabah sabah çiçeğim..Üniversite 2. sııftaydım..olayı burada anlatmayacağım ama hayatımda ilk kez köşeye sıkışma piskolojisini o zaman yaşadım..o gün şunu keşfettim köşeye sıkışarak razı geldiğin bişeyden sonra tek bir adım bile atamıyorsun ileri..garip bi durum..sadece olduğun yerde kalabilirsen şükret..bu benim fikrim..:)her sabah kendini kandırmaya yönelik konuşmalarla güne başlarsın ..avutursun kendini..böyle olmasaydıda ne olacaktı..işte böyle oldu şöyle avantajları var..mutlu olamadıkça mutlu olabileceğin ortamı yarattabilmek için çabalayacaksın..çabaladıkça batacaksın..böyle söyleyince senaryo gibi gelir..ama yaşayıp yılları tükettikçe aslında sadece kendini kandırdığını anlarsın..bazı şeyler sıcağı sıcağına anlaşılmıor..zaman harcamak gerekiyor..insanlar bir deneyim yaşadıklarında sürekli o yaşadıkları şeye kafalarını çakıp hep o sonuca duyguya varcaklarını sanıyorlar..aslında bunu bilinçaltlarında zaten kendileri o sonuca varacaklarını kabul edip başarıyorlar..yok böyle bişey..deneyim önemli..ama insanın söz konusu olduğu zamanın değiştiği senin değiştiğin bütün parametrelerin değiştiği bir durumda aynı sonuçlanması mümkünmü..bunu kendi zihninle yapıyorsun..içinin sesini dinlersen yol alırsın..sana haz veren mutlu eden gülümseten hatta kızdıran şeylere takıl..yaşadığını hissedersin..cidden..bilmem günde 8 saat harcayacağın bir yerde köşeye sıkıştım diye bir piskolojiyle birşeye razı gelme…bence..düşünsene filozoflar yüzyıllarca akıllı olanı bulmaya çalışmışlar akla hizmet etmişler ama sevdiği şeylerden feragat edememişler..mesela nietche sürekli aşkı inkar etmiş ama adam solomeye olan aşkından gebermiş:)bunun gibi düşün..avantaj gördüğün şeyler o işin içine girdimmi sonu yok bucağı yok avntaj olmaktan çıkar..az olsun sevdiğin iş ossun şekercim..ne köşeye sıkışcan:)kendini kandıran insan kadar zamanını boşa harcıyan insan olamaz..ben öyle düşünüyorum..kendini kandıanda genelde hissettiğini değil düşündüğünü yapar..