Bazen dışardan komik görünen şeyler ev halkı için cinnet nedenidir…Babamın manyak cevapları dillere destan olmuş,geyik konusu olsada evde anamla beni çıldırtır..gerçi anamda az değil ama neyse…camdan benim odama aşağıdaki inşaat çalışmasından zıplayan fındık faresi olayına kitap yazabilirim…Halının ortasında gördüğüm fareyi önce çorap yumağı sanan kör gözüm fare olmasına kanaat getirince çığlık atmam gerektiği komutunu beynime gönderir.attığım çığlıktan korkan fare nereye kaçacağını bilemeden fırlar odanın bir köşesine…sesime korkan babam elinde gazeteyle gelir..
baba:nooolduuuu
ben:fare gördüm
baba:kafasına sıçım o farenin ..senin gibi manyağın odasına girdi..
ben:gerizekalı fare giricek yer bulamadı burayamı girdi.
bab:şerefsizim gerizekalı..akıllı farenin senin yanında ne işi var
baba:dalga geçme beee..korktuk..çok komik sanki dediklerin.
camı açtı..odanın ışıklarını söndürdü…odadaki bütün yiyecekleri çıkarttırdı..kapının altını üstünü kapattı..büyük bi sakinlikle gazeteyle televizyonun başına oturdu
ben:napıyosun baba..yakalamıcanmı fareyi.
bab:kedimiyim be ben..gece odada koşturcam..
ben:niye camı açtın yaa
baba:belgesel izlemiyosunki anca saçma sapan programlar
ben:ne diyo belgesel alemi fındık fareleri için
baba:geldikleri yoldan kokularını alarak giderler..
ben:sen atatürkün sözüyle karıştırıyon..yunanlılara dediği (haha bu sefer golü ben attım)
baba:sen bu espri yeteneğiyle yaşamassın fazla
ben:eee napcaz
baba:yarın bakarım çaresine
yarın oldu..üstümü giycem giremiyorum odaya..kıyafet alcam yok..kaldırdım adamı..
ben:baba..kıyafet lazım
baba:hangisini giycen
ben:o yeşil elbisemi ver asılı bak..yada yok ..onun altına çorap arıyamam..sen pantolon ver bi tane..
baba:şerefsizim burada işte giyilecek tek bi gıyafet yok..hepsi bar pavyon işi..sirk işi..al şu biraz daha mantıklı
ben:tamam üstüne bi de çekmeceden tişört ver
baba:al
ben:baba bide çorap lazım
baba:bu çoraplar ne idil..nasıl giyiyon bu saçma sapan renkleri
ben:tamam ver sana en mantıklı geleni.
baba=allll
işe gider idil..işten eve tel açılır saat 10 suları
ben:alo baba naptınız fareyi
baba:valla elimizden geldiğince iyi ağırlamaya çalışıyoruz..annen arasıra kırıcı laflar ediyor hayvana..uyarıyorum kendisini..yaramaz bi durum yok
ben:teli kapatırım çattanak..çünkü sinir küpüyüm
saat 16 suları tekrar ararım
ben:alo bab naptınız fareyi..
baba:kulağına ezanla idil ismini koydum şimdi..gelirken taze kuruyemiş getir hayvana
ben:çattt telefonu kapatırım
saat 21 00 sıralarında telle ararım kendini
ben:alo baba geliyorum..fareyi naptınız
baba:akşam 12 de senin odanın merkezinde buluşcaz..dolabın üstünde zulaladığın şarabı içeceğiz..bende kendine biraz peynir götüreceğim..
ağlama kriziyle eve gittim tabiki ..
meğer adam tam bir mühendis edasıyla proses yürütüyor…odaya gece eline eldiven giyerek yem ve tutkal koydu..insan kokusuna gelmez diyerek..camdan çıkmadıysa bu yeme mutlaka gelecektir diye..
sabah kalttım ki fare yemi yememiş..dolayısıyla odadamı değilmi emin olmassa uyuyamaz diye..adamcağız odayı tam 4 saat her deliğe bakarak boşaltarak..
baba:bak hanımefendi..için rahat ettimi..bak yatağını devirdim ..altına bak..bak bunlar kıyafetlerin tek tek baktım astım…aha bunlar don cekmecelerin ..onlara kadar baktım..nüfus cüzdanının don çekmecesinde ne işi var onuda anlmadım..(en dokunulmaz çekmece ora çünkü..dolayısıyla kaybolmuyo..tek nüfus cüzdanı değil..önemli herşeyim don çekmecesinde)
ben:ceketlerin cebine de baktın mı..
baba:evet haklısın..parası bittiyse ilk oraya girer
ben:baba saçmalama..heryere girebilir..
baba:peteğin içinede baktım..imansız fare matkapla delip girdiyse diye
ben:haha çok komik..
annem:R…çocuk orda yatmasın bir iki hafta
baba:aman fare yer biricik kızını
annem:öyle deme r..çocuk korkar
ne kadar kıl kıl konuşsada genede kıyamaz bana…neyse bizde ona kıyamayız..
NOT:hala odamda yatamıyorum