Made with love by

İdilonline
12846
post-template-default,single,single-post,postid-12846,single-format-standard,stockholm-core-2.0.2,select-theme-ver-6.1,ajax_fade,page_not_loaded,side_area_slide_with_content,,qode_menu_center,wpb-js-composer js-comp-ver-6.4.1,vc_responsive
Title Image

Felsefe yapcek bişey yok..herşey çok ortada..Şans eseri bir coğrafyada doğuyoruz..O coğrafya kaderimiz oluyor..Eğer çaresiz düşkün,ne bileyim artık çok radikal derecede imkansız bir halimiz yoksa, ortalama ailelerde ortalama şekilde yaşadıysak, aslında gençlik çok büyük güç aılla ruhla kalple birleştiğinde..İnsan belki o an göremiyor..KEndine dayatılan şeyleri mantığına otutturuyor…Çoğumuz doğrularına bakın babalarımızdan kalan doğrular..daha doğrusu onların yapmak isteyipte sonradan yapmadık diye pişman oldukları şeyleri size dayatmaları..Aileler evlatlarının iyiliğini isterler bu kesin..Ama ailler çocuklarıyla gurur duymayı da isterler..Aslında bilinç altında kendi gururları vardır…Siz hakim olduğunuzda çocuğum mutlu olacaktan çok hakim oğlum diyebilmeyi severler..Siz evlendiğinizde çocuğumun eşi deli meli ama çocuğum çok mutlu demekten yeğdir onlar için damat ve gelinleriyle hava atmaları…göğüslerini gere gere gelinim savcı yada damat doktor diyebilmeyi..Bu anadolu topraklarında insanlar cidden hep ezilmiş itelenmişler..Dolayısıyla aslında bilinçaltında hep bir eziklik piskolojisi..Olayı iş ve evlilikten örnekleyerek anlatmamın nedeni en çok bunlarda netleşiyorda o yüzden..Yoksa genel anlamda herşeyden bahsediyorum..Ve bir müddet sonra bize gerçek diye yutturulan şeyler cidden ailelerimizin bizden beklentileri..Aynı tornadan çıkmış gibi her aile aynı olunca yaşadığımız coğrafyada insanın doğrusuda öyle oluyor demekki..Sorgulayan derin düşünen değilsen yani bir parça deli değilsen hayatın bu oluyor…Oysa yaşam bize çok güzel şanslar veriyor..Çoğunu mantık denilen toplum yargıları yüzünden görmezden geliyoruz…Kendimize güvensek sahip olduğumuz iş belki de en güzeli en eğlencelisi..Aşk herkesin başına gelen bişey değil mesela..Bunu yaşayan insanlar vazgeçiyorlar aileleri için mesela..yada başka şeyler..Herşeyiyle ama herşeyiyle bize ait olacak dibine kadar bize ait olacak kadar orjinal bir yaşantımız olacakken , fabrikadan çıkmış gibi aynılaşıyoruz..Düşünün hiç kimsenin görmediği güzelliği sizde biri farkediyo..İşte aradığım bu diyo..bu benim diyo..Ama toplum yada aileler durrr sen şununla mutlu olursun diye başını çeviriyor…İnsanın en mahrem şeyine bile müdahale ediyor..Dayatmıyorlar belki ama ince ince piskolojik baskı yaparak, aynı yatağı paylaşacağı adamı bile onlar seçiyor…Tahminimce gençlik denilen şeyin sonunda insan hesaplaşmasını yapıyor…KAçan senelerine..Belki iyi olacak belki kötü ama sonucun kendi istediği gibi yaşamadığı için pişman oluyor..İnsanın kendine ait gördüğü şeyleri kaybetmesi kadar onu ileride hiçbir şey mutsuz edemez..NOT:mantıksız biri değilim ama kendi yaşımdaki arkadaşlarımın ana babalarının aklı ve cümleleriyle konuşmasından etkilenmiyorum…insan kendine bişey katar yahu…