Herşeyi söylemeye gerek olmaz bazen.Birine kızmış olmakla onunla araya mesafe koymak her zaman neden sonuç ilişkisi halinde değildir.Aslında hiç bir kızlığın yoktur, ama öyle mesafeli durman gerekir.Kimse sevdiği, anlaştığı biriyle arasına kendi kendine mesafe koymaz.Sadece karşıdan aldığı sinyallerle buna kendini mecbur hisseder.Yani mesafeyi koyan aslında karşıdakidir.Sadece dillenmediği için teoride öyle görünmez.Hisleri kuvvetli zeki biri bunu hiç sekmeden anlar.Sonra o mesafeler o kadar büyür büyür ki, normalde hiç sakınmadan söyleyeceğin şeyleri, sinir anında edeceğin sitemleri bile geri çekersin.O mesafeler arşınlanıp bi noktaya geldiğinde, hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağını bilirsin.Çünkü sen ne kadar yaklaşırsan yaklaş, karşındaki uzaklaştığında, mesafeyi kapatamayacağın aşikardır..Belkide bundandır boşvermeleri insanın..Hem belki de böyle böyle öğreniyor, kendine yaklaşandan kaçmamayı..