hh
“Bedelini ödeyemeceğiniz hiçbirşeyin tadını çıkaramassınız” Eddi Anter…….kankacığım bu sözü paylaşmış.. o kadar doğruki..Bu konuda mütavazi olamayacağım , herşeyi maddi değerle, sıfatla , kariyerle,rütbeyle onla bunla ölçen onca insanın içinde Allahın şanslı kullarındanım ki, hayatın en güzel tarafı mutlu ve sağlıklı, sevdiklerinle beraber olmak olduğunu biliyorum…Tabiki anlık birşey ters gittiğinde 3 5 dakikalığına lanet ossun şöyle olsaydı dediğin oluyor…..Ama hiç sorun değil..sinirin geçince umrunda bile olmuyor öyle o şeylerin eksikliği….Bugün bu lafı niye yazmak istedim..Çünkü üniversitede aynı sınıfta yıllarca okuduğum arkadaşımın istanbuldaki karakol baksınında öldürüldüğü haberini aldım..içim sıyrıldı.Böyle bir 5 dakika kafamda birçok kavramı geçirdim,istemsizce…cidden ölümün olduğu heryerde herşey boş…ama işte herşey boşu farklı yorumlayan insanlarda var.. nasılsa öleceğiz deyip tamamen meteryalist, mantıksal hayatın yaşamak gibi..ben öyle düşünmüyorum… en bu konuda inançsız olan insan bile , sevdiği birini kaybettiğinde, acaba onu üzdüm mü, acaba beni affetti mi gibi sorular aklına geliyor..yada ne bileyim mezarına bile gitmemek insanı huzursuz ediyor hep acabalarla yaşıyor..oysaki inançsız bir insan için öldümmü bitmiştir herşey…asla böyle yargıları , düşünceleri olmayacaktır ölen insanın…ama ona rağmen rahat etmez insanın içi…belki de ölüm olgusu insanın herşeyini belirleyen…güçlü bi olgu..Eğlenmek ve mutlu olmak farklı kavramlar..önceden çok kızardım bu iki kavramı ayırtedmediklerinde ..şimdi kızmıyorum..çünkü cidden ta çocukluk dönemine gidiyor böyle şeyleri ayıredebilme , kafada kurabilme, neyin ne olduğunu ayıredebilme , dengeleyebilme yetisi…bu yetisi gelişmemiş yetişkinler eğlenmediklerinde çabuk depresif olabiliyorlar..herşeyi metaryalis düşündüklerinden belli bir konforu ve huzuru yakalıyorlar, bunu mutluluk sayırlar…ama mutluluk çok manevi bir kavram…çok basit bir örnek..insanın sabah uyandığında ” allahım çok sanslıyım ki, bu yaşıma kadar ailem arkamdaydı” diyebilmesi..hiç bir şeye değişilmez…bazen çok yapmak istediğin birşeyi ailem üzülmesin diye yapmamak …yani yukarıda ki sözün ta kendisi.”bedelini ödeyemeyeceğin hiçbirşeyin tadını çıkaramassın” lafı….yaparsın belki ama onların üzüldüğünü gördüğün anda kaçar bütün herşeyin tadı…işte sadece anlık bir eğlencedir yaptığın şeyin bıraktığı keyif..mutluluk değildir..işte insanlar bedeli ;hep çıkar ilişkileri maddi ilişkiler mevki makam ilişkilerinden ibaret zannediyor.bunlar yolundaysa herşeyin yolunda olduğuna inanıyorlar….bunlar ancak konfor getirir…ve bi gün o sevdiklerin hayatından çıkıp gittiklerin de de ömür boyu için sızlar..asla geçmez o sızı…ne kadar hayatta birşeylerle oyalansan da ,zaman geçirsen de, kendinle kaldığında hep sevdiklerin aklına gelir, üzdüklerin, pişmanlıkların,… aslında mutlu olmaya ne kadar ihtiyacın olduğunu farkedersin..valla hergün seni arayıp “sen ne dana bi insansın” diye azarlayacak dostlarının olması bile çok güzel bi duygu..çok büyük şans…hiiiiiiiiiiççç bir maddi şeye değişilmez…ölümlü dünya değil mi ne götüreceğiz öteki tarafa…..uffff bugün böle….pek bi içim karardı…pek üzüldüm…ağlamayayım diye kendimi sıktım sıktım..sağ gözüm seyiriyor şimdi..arkadaşıma tanrıdan rahmet diliyorum , ailesine sabır….Tanrı sevdiklerimize sağlık ve uzun ömürler versin..onlarsız hayat çok boş….bakış açısı farklı olan insanlara da saygımız var ancak bunları önemsemeden hayat yaşıyıp, ruhen hastalanıp, beni şunlar bunlar bu hale getirdiler demesinler…kendi bencilliklerinden, çıkar duygularından, hayatı hep rol keserek, birşeyleri hep elde tutma kaygısıyla yaşayanlar er geç ruhen hastalanırlar…çünkü insan etten kemikten ruhtan bir varlıktır, robot değil…oysa onlar için sevgi ve mutluluktan daha gerçekcidir, bankadaki hesapları ve toplumdaki sıfatları..ama dediğim gibi cidden eleştiri yapmıyorum ..bu bakış açısı sadece…ben sadece bunu ayıredebildiğim için şanslıyım diyorum o kadar…aklıma gelenler bu kadar..5 dakikalık yazılardan çok fazla konu bütünlüğü beklemeyin yütfen…şu anda ne kadar içim daralıyor anlatamam…