Bazı insanları teselli edeken ne diyeceğini bilemiyorsun..Bir karara varırken cümleler bu kadar önemli değildir…insan bi konuda emek verdiğinde, önemsediğinde, gözlemlediğinde onunla ilgili hissiyatıda gelişir..Zaman da tabi önemli bir kavram…Kişiden kişiye değişir ama ben her zaman hissettiğim şeye cümlelerden daha çok güvenirim….ya ne bileyim bir insanın bana dil dökmesi peşimde gezmesi, özürler dilemesi , pişmanlıklar dilemesi bana hiç bişe ifade etmeyebilir, özünde bunları hissetmiyorsam..Umursamam bile…ya da en kötü cümleleri kuruyordur ama ben özünde onun öyle olmadığını psikolojik bi durum olduğunu bir zaruriyet olduğunu hissediyorumdur..işte insanın kendini kandırması olumsuz şeyler hissederken , olumlu cümlelere kanması…ama herkesin yapısı farklı.. yani şimdi ben ne diyem ..bıktım bu karı koca kavgalarından heee…sen olsan sen olsan sen olsan diye başlamayın bikere..ben bekarım..bekara karı boşamak kolay….hem ben olsam şiddet hakaret içermediği sürece, kavga çok tınlanacak bişe değil..ya çünkü içindekini pat diye dedimmi illaki kavga ediyosun…Oysaki düşünsen tartsan kılı kırk yarsan etmessin…ha o kadar üşenmiosan yap…:)insan ayakkabı yüzünden bu hale gelir mi deme…gelir…herşey yüzünden o hale gelir…:)
insan umursamadığı insanla tartışmaz çiçeğim:)hatta huyuna gider ki sorun olmasın diye…