Üfff bee …35 e 55 lik bir objektifle kaldım almadım kendime objektif…onunla ne yapılırsa yapıyoruz işte…adım ne kadar üşengeçe çıktıysa fotoyu benim çektiğime inanmadılar….Liseden arkadaşımın doğum günüydü…ne yapsam ne alsam diye düşünürken, çocuğu düşünüyorum aklıma bi tek rakı geliyor..sonra tekrar düşünüyorum gene rakı..hemen yolumnun üstündeki bardan 2 boş şişe aldım..eve geldim..elbet bişe yaparım bunlardan diye…sonra oturdum ciddi bir şekilde fotoğraf çektim..öndeki şişe blur arkadaki net…o objektifle deli zorlandım ama başardım..baktım arkafon çok çiğ ve sıradan duruyor….ne koysam arka plana diye düşünürken, yattığım çarşafın rengi dikkatimi çekti…gittim ıslattım..güzelce sıktım…buruş buruş yaptım…sonra onu koydum…eskitme kağıt gibi göründü…daha sonra fotoshopta kontrastıyla oynadım, filtreden geçirdim…sonra götürdüm fotoğrafçıya…bunu 50 ye 50 büyüt dedim…sonra bunu kalın bir zemine bas dedim…fotoğrafçı rakıyı görünce suratıma tip tip baktı…nolcak bu dedi…hediye diyemedim…bar açıyoruz da oraya ascaktık dedim….:):):)Sonra sol tarafa neyzen tevvikin şiirinden bir dize aklıma geldi “sensiz geçen gecelerin ecdadını …” yazayım dedim…yaw çoluk çocuk geliyorsa eve bunu asamaz diye yazmadım…neyseki paşam çok beğendi hediyemi..sevindim..hemen astı duvara..manyak oturduğu odaya asmaya kalktı..dedim o kadar da değil..mutfağa as….hediyemin duvarda görünümü…ama benim çektiğime inanmamanız ilk etapta beni çok kırdı..:)neyi istedim de elimden kurtuldu heeeee?