1998..Ağustos ayı..arkadaşlarla çeşme gençlik kampına gidiyoruz..Ucuz diye tren bileti aldık..hemde ekonomik kısımdan..o zamanlar trenler cidden kötüydü..hiç unutmuyorum çaprazda oturan bir kadına çok acımıştım..Sebebini bilmiyorum ama kadının yüzüne baktığımda ruhunda fırtınalar kopuyo gibiydi..bir tarafta boşvermişlik..bi tarafta garibanlığın verdiği umutsuzluk..bu şiiri o zaman yazmıştım..ne kadar çocukca yazmışım..
Hep uykunun mu en derin anı olur?
Hiç uykusuzluğun en derin anını yaşamadınız mı?
Ürperten siren sesinde
hiç uykuya kafa tutmadınız mı?
Kürürken uykusuzluğunuzu vagonlar
bir tarafa gerçekleriniz ,
diğer tarafa hayalleriniz savrulmadı mı?
raylarda ezilen hep umutlarınız olmadı mı?
hiç mi omadı?
ağustos,1998