Evli bir arkadaşımla sohbet ediyoruz..Evli insanlarla konuşurken her zaman çok temkinliyim..söyleyeceğim birşeyle acaba kötü etkiler miyim diye..yaptığı şeyleri ne kadar kuruntu gibi söylesem de, düşümcemde ona hak verdim..insan sevdiği zaman bunu dillendirmeye gerek olmuyo..bir şekilde o 2 insan iletişim kuruyor..yani davranışlarıyla hissettiyorlar birbirlerine..aslında her zaman iletişim halindeler…ne vakit o iletişim kesiliyor, işte o yüzden insan karşıdakini sıkıştırmaya başlıyor “beni seviyormusun “diye..aslında sevilmediğini hissediyor o iletişimsizlik de ama “seviyorum” dese rahatlatacak kendini…bunun için ihtiyaç duyuyor…yoksa hissettiğin zaman davranışlarda sevildiğini, böyle şeylere ihtiyaç duymassın belki de…yanii bence…
ferhan şensoydan sana gelsin
“Her gün mektuplaşıyorduk.
Hiç yazmaya vakit yoksa, boş koyardık kağıdı zarfa, bu “seni seviyorum” demekti.”
— Ferhan Şensoy
seviom ben ferhan şensoyu ..bazı manyaklıklarında kendini görüyor insan…ben olsam ben de öle yapardım…yazacak bişe olmasa bile boş yollardım:)