Gelişini gün gibi hatırlıyorum.Terminale seni karşılamaya gelişimizi…KArdeşimden boşalan yatağa senin sahip olmana ne kadar sevinişimi..o gün hissetmiştim..artık 2 kardeşim var demiştim…Bir kaç zaman önce böyle şeyleri hiç sorgulamazdım..Yaşım büyüdükçe, insanın sadece ailesi ve onun arasındaki bağlar yetmiyor..İnsan oğlunun yalnız bir varlık olduğuna dibine kadar inansam da,İnsanın amcanı, dayısını baba yarısı olarak görmesi, onların çocuklarını kardeş gibi algılaması ne önemliymiş meğer.Etrafta kendinden başka anasından babasından başka adamlara eyvallah etmeyen adamların bencilliklerini,onların ahlak anlayışındaki çökmeleri,hayatta 3 kuruş daha fazla mal edinebilmek için nasıl içler acısı durumda olduklarını gördükçe dahada anlıyorum.Ve ne kadar şanslıyım diyerek her an şükrediyorum….Bu konuda çok şanslı bir sülaleyiz..İnsan hayatıyla ilgili kritik kararlar alırken anlıyor böyle şeylerin değerini, ve hissediyor gücünü…Dışardan onca insan yorum getirirken, ailede sülalede kimse irdelemedi..Aşık madem, seviyor madem evlensin hayırlı olsun dediler…Bu cidden önemli bişey..yetişkinlerin isteklerine saygı gösterebilmek..Onlar için ne kadar istemesen de üzülsen de belli etmemeye çalışmak…Babamı ağlarken gördüm..çok içine oturmuş senden ayrıldığını görmek..Senin adına hem çok sevndim,,kendi adıma çok üzüldüm..acı tatlı herşeyi seninle paylaştım..Bir gün bir sorun yaşamadık..umaım bundan sonrada böyle olur..mutlu olursun…Nişan pastan için üzgünüm…Denyo pastaneci malzemeleri getirmemiş…elimdeki şeyler anca bu kadar oldu…napim..Daha çok şey yazmak isterim ama ne yazarsam yazayım yetmeyecek…Bir ankara hukuğu kazandığın gün bu kadar ağlamıştım bir de nişan günü…İnsanların yanında ağlama huyum olmadığından mütevellit sen bunları bilmessin…mucuk …çoooookkkkkkkkkkkk mutlu ol…