Saatlerce fikir alışverişi yaptığım muazam güzel arkadaşlıklarım var…Son zamanlarda olan olayladan ötürü çok insan haksızlığa uğradı,çok insan acıyla karşılaştı hatta biçok insan politikanın sert yüzünü ilk kez gördü…Arkadaş solcunun eskisinden korkacaksın dedi…Ben de gülümsedim evet dedim:)Ama kendi fikrimi açıkladım..DEdim “havasız bir odada günlerce dışarı çıkmadan yaşayabilirsin..ama bir kez dışarı çıktığında o havasız odaya ne kadar zor adım attığını içeri cam açmadan giremediğini farkedersin”…Herşey için bu böyledir…Olayın içindeyken sana rahatsızlık versede olayın dışına çıkmadan onun ne denli zor olduğunu göremessin..O kötü hava ancak dışarı çıkıp girdiğinde burnunun direğini kırar..ACı da böyle…Sen yıllarca işkence gör,zor koşullarda yaşa sağlığından ol..bunları yaşarken bunlarla mücadele etmek daha kolaydır..sonra gün gelip hayatın normale dönsün…rahatlığa alış..v.s…v.s…Biliyormusun o anları tekrar yaşama düşüncesi bile korkunç gelir insana…Hiç yaşamaış bir adam için o yollara başkoymak daha kolaydır…Çünkü onu nelerin beklediğinin farkında değildir…Acı insana çok şey katar inanırım..Olgunlaştırır..falan filan bu konuda katılıyorum sana..Ama acının kaybettirdiklerini de hiçbirşey kaybettirmez..HErkes hayatı boyunca acılar yaşar…bunlar hayatın belki de gerekleridir..Ama hayatın çarkından geçmek dedikleri işte bu insanda erin değişiklere neden olur..(Bu benim gözlemimdir)…genelde hayatta çokm zorluk çekmiş insanlar bencilleşirler…(kötü insan olurlar anlamında demiyorum)..çakallaşırlar…işlerini bilirler…bu süre içerisinde bunları çaktırmamayı da öğrenirler…hayatta hiçbişeyi ırgalamazlar..onlar için sadece varolabilme rahat edebilme felsefesi vardır…ne kadar acı çeken bilir felsefesiyle kendilerini çok hoşgörülü gösterseler de işin gerçeği çoğu zaman öyle olmuyor malesef…Çünkü kolay değildir insanın acı çektiği koşullara tekrar dönebilmesi…Bundan sıyıracak heryolu denerler…(aslaaaa ve aslaaaa herkes için değil..ama genelde derin acılar karakter bozuklukları yaratıyor insanda…bu bi de ezilmişlikle ekonomik sıkıntılarla,yalnızlıkla perçinleşirse, insanın elinde olmadan onu iyi bir tiyatro oyuncusu yapıyor bu dünyada…Allah kimseye büyük acılar depresyonlar yaşatmasın heleki gençlik ve çocukluklarını yaşama aşamalarında..BEn çok tamiri olduğunu düşünmüyorum…Katılıyorum sana çok şey kazandırıyordur ama sevgi tabanlı düşünmesi pek mümkün olmuyor acı çeken insanın…yani en azından ben öyle gözlemledim..Ben hayatın çarkından geçmiş insanların olgunluğuna, ama acı çekmemiş insanların sevgilerine daha inanırım..Herkesin başına gelebilir…ben insanları asla yargılayıp suçlamıyorum..ama acı sizin dediğiniz gibi çok mülayim bi hale getirmiyor insanı..ona katılmıyorum…deforme ediyor insanın sevgi üzerine kurduğu karakterini…