İnsanları köşeye sıkıştırarak onları değiştiremezsiniz..onları anca koşullar dahilinde sindirirsiniz..sindirdiğiniz insanları değiştirdiğinizi sanıp kendi zihninşizde yarattığınız dünyanızda mutlu mesut yaşarsınız..kendinize saygınız yoksa bunlar sizi rahatsız etmez..çünkü her zaman hedef önemlidir..o yola nasıl geldiğiniz değil..o süreçte yaptıklarınız değil.. insanlar genelde iyilikle köşeye sıkışırlar..kötülüğe meydan okumak kolaydır…kötü olana direnirken vicdanen rahat edersiniz..iyiye çok direnç gösteremezsiniz..fakat köşeye sıkışan insan iyiliğin seçenek,kötü duruşun sıkışma olduğunu düşünür…insanlara dair hedeflerinize ulaşmak istiyorsanız her daim kusurlarını görmezden gelin,sözcüklerinizi seçerek kullanın,işinize gelmeyen tarafları görmeyin böylece huzurlu bir ortam yaratır,bu yanılgılar dünyasında mutlu olursunuz…eğer insanlara gerçekten düşüncelerinizi netçe ,doğru olarak,gerçekten ne düşündüğünüzü tartmadan söylerseniz,zamanla ne kadar haklı ve iyi olduğunuzu düşünecek olsalarda,o an için sizden hazetmez ve kendilerini yanınızda sıkkın hissederler…..kardeşinde olsa öle konuşmican demekki kuşum:)