duygysallık çok dışardan anlanılan bi duygu değildir..hatta bence bi davranıştan çok düşünce şeklidir..duygusal insnaların bu dünyada işi çok zor…o duygu tarafları okşanmadığında dünyanın en gerizekalı,salak modeline bürünürler..o okşanmamanın eksikliği hep bişeyleri yarım yapar içinde…asla tam olamazsın ..asla tam olarak birşeye odaklanamazsın..bu durumun verdiği boşlukla garip bi alınma hali olur içinde..bi bakma şekline bi mimiğe günlerce hüzünlenebilirsin..gerçek olmasa bile hissettiğin gibi algılarsın herşeyi..ben insanların duygularıyla gördüklerine inanırım..bazen gözleriyle gördüklerinden daha etkilidir..diyorum ya bir bakıştan dip olabilirler..hemde ne dip olma..ordan topuklayarak kaçmak isteyecek kadar özgüvenlerini yitirirler…içlerindeki bu yetmeme duygusu bölük pörçük kaprislere dönüşür..aslında herkesin duygularının okşanmaya ihtiyacı vardır…kimisi bunu ilgiyle,tatlı dille, sabırla söke söke alır…kimiside bunları kendilerine uzun vadede değersizleştireceğinin bilincndedir..insanı zor duruma düşüren bu zaten..ne yapacağını bilmeden dımdızlak bırakan..sorun aslında küçüçük bişeydır ama duygusal olmayan insanlar onların bütün gün pohpohlanmayı istediğini düşünür…oysa o küçücük noktaya değinmeyi başarsalar 1 dakikadır en fazla hüznün zamanı..dedim ya bir mimiğe kafayı takıp, o kişinin yanında ağlamayı gurur yaparlar..sonra gider koca trenin içinde bakışlara aldırmadan zılayabilirler…herkesin duygularının okşanmaya ihtiyacı vardır..kimi bunu büyük bir azimle kendi emek vere vere okşatır…kimi naif bi şekilde karşılıklı adımlarla olması gerektiğine inanır..başka türlü içine sinmesi mümkün değildir…herkes istediğini karşıdakinin zaaflarından yararlanarak tatlı dille elde etmesini bilir..yeterki duygusal tarafı agır basmassın..evet böyle olmayan insanlar anlam veremeselerde,anormal deselerde bi bakışa mimiğe gün boyu zırlayabilirler…