günlükten bi kuple
teyzoş misafir olduğu için epeydir, böle kendimle meşgul olamadım.Kendimle meşgul olmak derken, ben günde 3 4 saat yalnız vakit geçimez isem dinlenemeyenlerdenim…İnsanlarla birlikte olmak birşeyler yapmak hoşuma gidiyor ama ne olursa olsun kendimle keyif yapmaya müthiş ihtiyaç duyuyorum.Aslında geç yatmamın en büyük neeni bu..Çünkü eve geldim etim, yemek ydim , yokta dışarı çıktım derken kendime vakit gece ayırabiliyorum..Bu vakti gündüz ayırabilsem geç geç yatmıyorum..Evde sürekli dolanan , sürekli birşeyler anlatan, aktif biri olmama rağmen, bi ara kimse benden haber alamaz oluyor…Babama es kaza idil nerde dediklerinde..”küçük çocuklar yaramazlık yapacakları zaman seslerini soluklarını keserler, o da kesin olmadık bi iş peşindedir” der..oysa ben mutlaka birşeyle uğraşıyorumdur…Bir işi yapmak istiyorsam gece saatin kaç olduğunun falan filan önemi yok…istemiyorsam da 40 dereden su getirir, 70 milyon çeşit bahane bulurum..
günlük tutmanın önemini geç farkedenlerdenim…keşke üni yıllarndan itibaren tutsaydım..Zira yazılan herşey kalıcı ale geliyor.Okuduğunda geriye doğru, kendi özeleştirini daha iyi yapabiliyorsun…arkadaşım günlüğümü merak edince şöyle bi bakasım geldi, acaba neler yazmışım diye…Her gün en fazla 3 er 5 er cümle…HAtta o kadar çok çok üşendim deyip yazmadığım gün var ki…
—-Evde kimse yok..teyzem gezmede..kuzi işte..odanın lambalarını yakmaya üşendim..perdeyi araladım..ay çok sevimli ve romantikti..laptop iğreti bir şekilde masanın kenarına koydum..çay fincanıma da bir yer ayarladım..sanki ay beni dürttü face de meraba dedim…Kızdırdı beni…ayı çaya batırıp yiyesim geldi..
27.03.2011