korktum
Günlerdir uğraştığım projemi tamamladım.Bugün sunacaktım.Lakin babam anjiyo olunca,hiç bir şey umrumda olmadı.Oysa son zamanlarda benim için en önemli şeydi bu proje.Atılacak bile olsam (öyle bi durum yok) umrumda değil.Dünyadaki hiç bir şeyi sevdiklerinin tırnağına bile değişmiyor insan.Hastane garip bir psikolojiydi.Çocukluğum aklıma geldi.Hep hastaneye o götürür en özenli şekilde ilgilenirdi.Şimdi roller değişti.Dedim vay be çok büyüdük demekki..Birden kızdırdığım,tartıştığım anlar geçti gözümden.Vicdan muhakememi yaptım oracıkta.:)
Her yer şıkır şıkır aydınlanırken lambalarla ,herşey yolunda.şalter indiğinda karanlığa bulandığında ,mum aklına geliyor ilk olarak.En ilkel şey olsada.Sevgide böyle birşey ancak şalter indiğinde kıymete biniyor.Önemli olan şalter inmeden anlamak değerini.Sonra arassanda o karanlıkta bulamazsın yerini.Umarım hiç bir sevdiğimiz zarar görmez…..
bu arada huylu huyundan vazgeçmez lafı çok doğru.Adam anjiyo olmuş.hiç umursamaması gerekirken.1 gece kalacağı hastane de yarın sabah için traş makinası,diş fırçası ve gazete istedi.sabah götüreceğim:)
Doktora hediye olarak kaliteli bir viski,ilgilenen hemşireye de parfüm almamı söyledi.Can derdiyle bunları söylüyo.Oda iki kişilik ama diğer hasta yok.O gelirse burada kalmam diye tutturdu.Yaw yatacağı bir gece…..:)Benim kime çektiğim anlaşıldı:)Allahtan özel oda birde normal oda olsa ordakilere kök söktürür:)