Mayıs 19, 2009
In
Genel, Kategorilenmemiş
Piedra Irmağının Kıyısında Oturdum Ağladım kitabında 25.sayfa
İnsan tehlikeye atılmayı bilmeli,diyordu.Yaşamın mucizesini ancak,beklemediğimiz şeyler olup bittiğinde gerçekten anlıyoruz.
Kendini tehlikeye atmaktan korkan kişiye ne yazık!Çünkü o kişi belki de hiç düş kırıklığına uğramıyacak ve peşinden koşacak bir düşü olanlar kadar acı çekmeyecek.Ama dönüp arkasına baktığında(çünkü hep zaman,sonunda dönüp arkamıza bakarız),yüreğinden şu sözcüklerin döküldüğünü duyacak:”Tanrının,yaşadığın her güne ektiği mucize tohumlarını ne yaptın?Yaradanın sana bağışladığı yetenekleri ne yaptın?Hepsini bir çukura gömdün,çünkü onları kaybetmekten korkuyordun.İşte şimdi elinde kalan:yaşamını yitirmiş olmanın kesinliği.”