zamanla anlar insan
Her ne kadar ara sıra adamınına göre ufak tefek davranışlar sergilesemde,genelde adama göre muamele yapmak gibi bir mizaca sahip değilim.Bugün bir arkadaşıma hak ettiği gibi(işte adamına göre)davrandım.Şu anda sinirim geçmiş durumda.Pişman oldum.Çünkü adama göre muamele etmek anca senin kişiliğinden götürüyor.Düşünsene herkesin birbirine adamına göre davrandığını.Herkesin kişiliği aynı.Sonuçta karşıdakine böyle davranmakla onun değişmesini sağlamıyorsun ki.Bunu zaten bilirdim de,çok üzüldüğüm için bugün daha net anladım.Adamına göre davranacağın bir insanla görüşmzsin daha iyi.En azından seni bozmaz.Böyle bazı şeyleri anladığım ,bazı yaşlarım aklıma geldi.Bu konuda gerçekten samimiyim.
—İlkokulda kardeşime küsmüştüm.Çok sevdiğim arkadaşımla oynarken aramıza almadım.Yere düşüp çivi bacağıma geçtiğinde,yanımda olan tek kişinin kardeşim olduğunu gördüm.En kötü kardeşin bile en iyi arkadaştan daha önce geldiğini anladım.(kardeşim kötü değil bu arada:)
—Minyon,peynir kadar hastalıklı göürüntüde beyaz,çekik gözlü,saçları çok gür olduğundan sürekli kabarık duran komik bir çocuktum.İnsanlar hep lahana bebek muamelesi yapardı.Tabi orta okul son sınıfa doğru ,kızlar serpilip güzelleşip sevgili edindiklerinde bile ben hala lahana bebek görünümünde olduğum için,güzel diyen yoktu.Anca ne şirinsin,ne tatlısın.Hep üzülürdüm ben çirkinim diye.Kimse beğenmiyor diye.Bir gün Handan diye bir arkadaşımızın doğum gününde ,bütün sınıfın kızlarının aşık olduğu Umut adındaki çocuk aşkını itiraf etti.Güzelliğe dair bütün komlekslerim bitti.Arkadaşlık teklifini kabul etmedim.Nedense hep korkardım böyle şeylerden.Ama kendi içimde resmen bir zafer kazandım.Umut beye çok şey borçluyum.4-5 sene önce eşiyle birlikte bir alış veriş merkezinde karşılaştım.Neresine ölmüşler (itiraf edeyim bende ölürdüm) bilemedim.Yanlız o seneden sonra da haddinden fazla özgüvene sahip oldum.Demekki en kritik yaşlar o yaşlar.Hiç bir şeyin arası yok.Ve ilerde iz bırakıyor.
—Liseye gelene kadar,öğretmenlerim tarafından hep zeki yaftası yiyerek şımartıldım.Liseye geldiğimde hep tembel yaftası yedim.(gerçi bu çokta benim suçum değildi.Çünkü hiç rekabet yoktu.)Kullanılmayan zekanın 5 para etmediğini,önemli olan şeyin akıllı ve disiplinli olmak gerektiğini anladım.(hala tembelim).DEsteklenmeyen zekanın ,gerizekalılık seviyesine düşeceğinin farkına vardım:)
—Hayatımda babamdan hiç dayak yemedim.O yüzden en kötü şeyin dayak olacağını düşünürdüm.Üniversitede,Bir dönemde 12 dersten birden çaktığımda,hem liseden hemde üniversiteden arkadaşım,can dostum beni arkamdan vurdu:)Yemek yerken babama beni şikayet etti.Kızın okuldan atılacak R…Amca.12 Zayıfı var.Hepsinden çaktı.Dediğinde;Babamın verdiği tepki “Ben 4 sene sonunda diploma geliyor mu gelmiyor mu ona bakarım.Bilemedin 5 Hem bu ülkenin hizmetçiyede ihtiyacı var dediğinde mosmor kaldım.Orada eşşek gibi dövse daha iyiydi.Anladımki söz yarası daha büyük.Daha dikkatli davrandım ondan sonraki sene 8 adet getirdim:)7.senenin sonunda ise 13 dersi birden verdim.
—İşe başladığımda ise para kazanmaya başlayan birinin asla sosyalist olamayacağını anladım.İnsanların kendilerini en çok para yüzünden küçülttüklerini anladım.Böyle diyorum ama belki zaman zaman bende küçülüyorumdur da farkında değilimdir.
—Bir şeyi daha anladımda onu yazamiyacağım.Zira bir gün aklına gelipte okuma ihtimali olabilir.O zaman duman olurum.