“ruh dinginliği üzerine”
“…kendini kimseye içtenlikle açmıyorsan bu bir huzursuzluk nedenidir. sürekli kendini gözetleme azap çektirir. alışılandan başka türlü davranırken yakalanmaktan korkar insan. nasıl görünüyorsak öyle değerlendirildiğimizi düşündüğümüz müddetçe, kaygıdan asla kurtulamayız. çünkü, istemedikleri halde insanları açığa vuracak birçok şey gerçekleşebilir. ama daha önemlisi, kendilerini kollarken gösterdikleri özen iyi sonuç verse bile, sürekli maske altında yaşayanların yaşamı hiç te sıkıntısız değildir. yalın bir içtenlikten büyük keyif alınmalıdır. ikiyüzlü davranıp kendine acı çektirmektense, içtenlikten dolayı başkalarınca hor görülmek daha iyidir.” seneca  …..
vaktiyle okumuş ancak 4 de 1 rini anlamıştım:)
 Huzur dingin bir ruhla başlar.Herşeyi yerli yerine otturmuş ,dingin  ruhun karşısında  ,salar insan kendini,yalnızken bile yapamadığı gibi.Hareketlerin ne kadar salaş ,irdelenmeye muhtaç olursa olsun,içindeki dinginliği gördüğünde biri,anladığında seni,hiç kopmayacak bir bağ kurar.