zaman nasıl akıp gidiyor
ınsanlar maskelerini ne çok seviyor
yıllarca bir yalanla bir ömüre geçiyor da
hiç kimse yok bir tek günü sonuna kadar yaşamaya
mecbursun yalnızlığa
oysa sevgili, bir tek sevgili
nasıl değiştirir dünyanın gerçeğini
ıçimdeki fırtına ele geçirdi beni
bir gün baktım hiç korkmadan aynaya
orda yeniden gördüm kendimi
ışte sevgili, bir tek sevgili
nasıl değiştirir dünyanın gerçeğini
şimdi asla pişman değilim
yaşadağım her şeyin bedelini ödedim
nasıl olsa bir gün bulur duygular yerini
hem cehennem, hem cennet yeryüzünün mevsimlerini
o kadar şey değişti ki
artık kimse masum değil
duygular çok eskidi
o zamanlar biz ne güzel çocuklardık
dünyaya aydınlık gözlerle bakardık
ve işte o zaman kırdığın bu kalp
şimdi kırıyor başka kalpleri
aşkta kazanmak dedikleri kaybetmektir birçok şeyi…
murathan mungan