23.40
Mevlânâ Mesnevi’de kötü huyun insanın kendisine , nasıl bir eziyet yaptığı hakkında anlattığı bir hikayesinde şöyle bir cümle geçer “…Sen de her bir kötü huyunu bir diken bil. O dikenler kaç keredir senin ayaklarına battı.Kaç kere oldu seni kötü huyun yaraladı. Sen kendi tabiatından hastalandın da duygusuzluğun yüzünden habersizsin.”.
Mevlanayı severek,özümseyerek(her ne kadar tam olarak anlayamasam da,anlayabildiğim kadarıyla okumaktayım:))okumuş birinin, kendisini rahatsız eden kötü huyunu düzeltme çabasına girmemesi ne mümkün.(düzelmeye bilir belki ama çabalayacağı kesin).
Bu dikenlerden biri de gurur illeti.İnsanın sevdiklerine karşı yapmaması gereken en başat şeydir belkide.İki insanın arasına girmeyedursun,yerleyeksan eder herşeyi,bırakmaz hiçbirşeyi eskisi gibi.Sırtsırta verdirip adım adım uzaklaştırır .Diyelim ki yolun bir noktasında kırdın dikenini,yüzyüze gelmek için yürümeye başladın gerisingeri.Kırmazsa dikenini karşındaki,o yol yürü yürü bitmez ki.