Ben belli bir olgunluğa ermiş, artık doğruyu yanlışı ayırt eder hale gelmiş insanların ister evli olsun, ister sevgili, ister başka birşey..gönül ilişkisi olan insanların yoruma açık hiç birşey paylaşmaları taraftarı değilim..diyelim ki bir sorununu gittin biriyle paylaştın, sana nasihatlar verdi, benim bir tanıdığım vardı diye başlayan cümlelerle devam etti..ne kadar aldırmıyorum desende, partnerinle ettiğin ilk kavgada hemen sana söylenenler kusarsın..ki hepimiz bunu en az bir kere yapmışızdır..bunu da sanki kendi cümlelerinmiş gibi dillendirirsin..hele bi de bunu güvandiğin, kafanda otorite ilan ettiğin,tarzını kendince benimsediğin biriyle yaparsan yandın..yani 3. kişilerin fikriyle konuşmaya başlarsın..oysaki kimseden akıl almadığında, hissettiğin şeyleri, kaygılarını, endişelerini tamamen kendi hiseettiğin duygularınla, içtenlikle dile getirdiğini görebilirsin..seven sensin millet değil..onlara göre ne var, oturduğu yerden akıl verip, maval okumak kolay..3.kişilerle paylaştığında ilişkini, merhamet duygunuda yitirmeye başlarsın karşıdakine..el her zaman acımasızdır yapılan hatalarda..3.kişilerden tamamen soyutlandığında, iki kişi aralarında bi dünya kurabilirler, bi iletişim dili geliştirebilirler..kopmaz bağlar da ancak böyle oluşabilir..sevgiyle,samimiyetleyetle, merhametle..Tüm samimiyetimle söylüyorum ki, insan hayatımı paylaşacağım dediği insanla ilgili yanlızca kendiyle paylaşmalı yaşananları…..Emin olduğun sürece,duygularından,karşıdakinin duygularından, kimseyi dinlemeyeceksin.evet çok kötü bir şekilde de bitebilir, yada tahmin edilemiyecek kadar mükemmel de.bu da işin kısmet kısmı belki de..Kendim ettim kendim buldum, daha sindirilebilir bi duygu, birilerinin yüzünden birşeyleri yitirmektense.(bana ne beni ilgilendirmiyor deme sebebim bundan şeker..kararı kendin verirsin en ufak yorum getiremem)