Gece gece sinirlerim tepeme geldi heeeee….Olmadık bi insan facebook daki fotolarımdan dolayı “ooooooohhhhhh hayat sana güzel..hiç bişeyi iplemiosun” demesin mi?Allahtan arkadaşlarım hep 20 25 senelik tanıyan anlayan adamlar…Onlar bile bana geyiğine bulaşsalar da oturur savunurlar..insanın sürekli derdini anlatması savunması ne zor?Ya ben niye hiç birşeyi iplemeyeyim..HEm facebook dediğiniz yer ne sizin?benim için eğlenme geyik yeri.346 adamdan 81 adeti duvarımı görür..bunların 50 küsürü akraba ve kuzendir..işte gerisi arkadaş vesayire..Facebook millet ne yapmış ne etmiş yeri olarak görülüp,milletin hayatı dizkiz edilirse,aha insan öyle anca bunalıma girer..insan orada bile gerçekten innadığı,o an yaşadığı,güldüğü şeyleri paylaştığında kendide eğlenir..Napim facede acılarımımı paylaşayım..oralarda derman bulabilirmiyim..
kendi eğlenince böyle gudubet tiplere de hep batar…Bilakis hayatı çok ciddiye alan bi insanım..hele başkalarının sorumluluğu üstüme bindiğinde son derece korkak olabilen de bir insanım…Tembelim ama hayatımdaki herşeyi uzun vadeli planlarım..hep matematik ,fizik ,astronomi benzeri şeyler okumak istedim..Ama bunlardan birini bitirdiğimde burada işsiz kalma olasışığım yüksek diye, babamın onca azarlamalarına engellemelerine rağmen gittim lise diplomamla sınavagirdim.çünkü mezun olduğunda o şansım da kalmayacaktı…evet asla sevmediğim şeyleri yapmak istemem bu benim prensibim..ama bunları yaparken birilerine yük olmak ,serseri serseri takılmayı asla istemem..MAdem işe girdim dedim..o zaman sevdiğim depertman olmalı dedim..allem ettim kullem ettim istediğim işi seçtim..3 yüksek lisans bıraktım..çünkü yaptığım işten bağımsız bi master çok anlamsızca..sırf diplamam olsun diye yapmadım..Tango hastasıyım ama milongalara katılıp gönlümce dans edemiyorum..neden biliyomusun?ankara küçük yer o camiada idil diye tanınmak onun bununla anılmak istemiyorum…sadece hocamla 1 ssat haftada hobisine yapıyorum ve bu yüzden kendimi geliştiremiyorum..eğer daha genç yaşlada başlasaydım,bir dansçı olmayı hedefleseydim hiç kimseyi tınlamazdım..Ama şimdi olmayacak şeyler için bu camiada yer alamam..tatil gezmeme laf atmışsın…otele vereceğim parayı yola verdim..değişik yerler görmeyi, bi otelin lobisine kapanıp biraya para gömmeye yeğ tutarım..böylesi beni mutlu eder..mutlu olmak benim için önemli..ama ben mutluluğu anlık keyif olarak algılayan biri değilim..kaldıki mutluluk algılanmaz,mutlu olacağım diyerek mutlu olunmaz..o doğduğun günden itibaren bi öğretidir..Ben akılcılığa sonuna kadar inanırım..ama aklın kölesi olamaya asla ve asla gelemem…benim kalbim ,ruhum her zaman daha değerlidir…kalbimle yaşarım,aklımı da fren sistemi gibi kullanırım..kalbimle verdiğim kararlada çok ağladığım ,zarar ettiğim ,hata yaptığım olmuştur..ama bi sefer bile vicdanım rahatsız olmadı..benim için mutluluk vicdandır…mutluluk her zaman hoşluk ,hoş zamanlar barındırmaz..çünkü hayatın gerçekleri vardır..mutluluk içinde acı,tatlı herşeyi barındırır…gerçeklerden uzak fütusuzca eğlenmeyi,mutlulukla karıştırmayalım..yaaa şurda 1 hafta tatile gittim..bu bi haftaya belli bir bütçe ayırdım..o bütçeyi arzu ettiğim şekilde değerlendirmek benim hakkım…bak 1 hafta daha izinim var ama mal gibi evde oturuyorum..kneden çünkü extra para harcarsam gelecek aya zorlanırım…anlatabildim mi…ama ben şunu demek istiyorum millete muhtaç olmayacağın şekilde,ruhunun ,bedenin hoşlanacağı şeyler yapmak sana güzel anılar bıraktırır..ve yaşlılığın en büyük dayanağı nedir biliyomusun?güzel anılardır..mutlu yaşlı çiflere bak…hep anılarını anlattıklarını görürsün..parayla,çıkarla,küçük yaşta bu tarz benzeri şeylerle çok fazla haşır neşir olan insanlara bu kavramı anlatmak çok zor.Alınma ama sende bunlardan birisin…Yemin edebilirim ki benimiçin bazı şeylerin asla ve asla bedeli yoktur..ki ben çok ortalama bi ailede büyüdüm..HAyatımdan bazı kesitleri deşifre ederek şunu anlatmak istedim senin dediğin gibi biri olsam bu hayatta hiç bişey olamazdım..neye dayanarak insanlara bu damgaları vuruyosunuz anlamıyorum..üstelik onunla hiç zaman geçirmeden..insanların senede 5 10 gün hiç bişeyi düşünmeden hareket etmeye ihtiyaçları vardır.bunu anlamak bu kadar zor mu?hayatta herşeyin bedeli vardır..mutlu olmanında ..bu bedelleri oturur tartar düşünür, ödeyebileceksen devam edersin..ama asla birilerinin sırtına dayanarak,laylaylom futursuzlukta değil..valla öfkeyle tam 5 dakikada yazdım ha..makinalı gibi..:)haaa aklıma geldi bioinformatikte okurken 12 ay friburg ünisinden burs çıktı..ama ben istifa edip gitmeye cesaret edemedim..neden?çünkü genetiğe kafam basmıyodu..oraya gidip 1 sene sonunda bi hiç olarak gelmek vardı..ben kaybedeceğim şeyleri hesaplarım.ve bunların eksikliği benim ruhumda yara açacaksa işte aklımı orada devreye sokarım…öpüldün
NOT:bi insana mutluluğun ne olduğunu anlatmak çok zordur..kimisine de lep demeden anlatmaktır..eğer çocukluktan itibaren bu konuda eğitilir ve bi felsefe kazanır ve belli alışkanlıkları kazanırsa,ister zengin olsun ister fakir olsun ister bilmem ne olsun o insanla oturup derdini anlatabilirsin..yoksa hikaye…geçecen hocam onu..