ivit malesef öle şekerim dedin gibi..insana dünyalarını sunabilecekken, birden herşey değitiğinde, kolun kanadın kırılmış gibi hissediyosun..ama bi yanlışın var seven insanla, bağımlı insan arasında ciddi bi fark var…ben sana katılmıyorum..ikisini birbirine karıştırma bence..Seven adam gerçekten işin özüyle uğraşıyor..en büyük korkusu ya bi gün beni sevmezse…bağımlı kişilik ise terkedilmekten koruyor..seven sevilmediğini anladığı anda arkasına bile bakmaz…değişik bi psikoloji..buna asla izin vermez bünyen..çünkü bunu kaldırman mümkün olmuyor çoğu zaman..ama bağımlı kişilik, kaybetmekten korkuyor daha çok..ya başkasını bulamassam ya bundan iyisi olmassa…sanki boşluğa düşecek gibi…bide karşıdakinin sevgisine inanmışsa..dikkat et bağımlı kişiler en çok kucuklayan, en çok takipte olan, herşeyi yakalamasına rağmen gene ilişkilerine devam eden tipler…onlar yeni tutunacak bi dal bulana kadar ellerindekini kaybetmenin korkusunu yaşar genelde…bağımlı kişiler aslında bi çok şeyi sevenlere göre daha çok tolere ediyorlar..bunlar sadece tabiki kendi fikirlerim..sevmek zooorrr şekerim…onun verdiği mutluluğu hiç bişe vermediği gibi, onun yarattığı üzüntüyüde hiçbişe yaratmıyo…sevgi ölçülebilen yada çok kalıplarla tanımlanan bişe değil..herkesin gösterme şekli farklı..şöyle yapan sevmiyordur, böyle yapan seviyodur diye bile yorum yapamaz heralde insan..ama bağımlı kişilikle aradaki fark sevilmediğini hissettiği halde hala devam ediyor olması..çok önemli bişey bence..bunu hissediyor yada etmiyor olmak..dile gelmeyen bi kavram bence..gerçekten hissedilen bişe…sadece bazen teyit etmek için sorma gereği duyabiliyor insan..belki de ihtiyaç duyuyor böyle şeye..kızım valla sana yazı yazıom paso..bu blog sana çalışıo..sırf ilerde okuyup ne malmışız diyelim diye..:)