bıçakcı yeni nesil yazarlardan sevdiklerim arasında..tavsiye ederim
… kendime karşı duyduğum güvensizlikten, daha doğrusu önemsizliğime karşı beslediğim sarsılmaz güvenden dolayı yine kambur yürüyordum. psikolojik kambur… olan biten hiçbir şeyin merkezinde değildim. hiçbir zaman, hiçbir yerde önem taşımıyordum. sadece geçip gidiyordum. dokunmadan. teğet… rolüm yoktu. figüran gibi…
Yıllarını izlesem, ortak olabilir miyim?
“Beni beklerken, her zaman olduğundan daha güzel, daha savunmasız, daha cazip, daha derindi. Kendi eksikliğimi onun anlamlı yüzünden okumak… Ya gelmezsem kaygısıyla gerilen hatları, büyüleyici bir tereddütle etrafına bakınması, milyarlarca insanın yaşadığı koskoca dünyada sadece beni bekliyor olması… İşte bu baş döndürücü görüntü karşısında huzur içinde ölebilirdim. İnsanın aşık olduğu kişinin kendisini bekleyişini izlemesi harika bir şey. Biliyorum, bu pek rastlanacak bir manzara değil. Çünkü o seni beklerken, sen orada olmazsın. Orada olduğundaysa, artık seni beklemiyordur.”
Hakan Bıçakcı, Ben Tek Siz Hepiniz, İletişim Yayınları