Kardeşim aradı isyanlarda…bebeği kendine acayip düşmüş..kızcağız hergün 3 saate yakın oyun oynuyor hanımefendiyle..bütün gün çalıştığım için ilgilenemiyorum diye taşıdığı vicdan azabıyla..babamda bizimle çok oynardı bizde babamıza çok düşkündük..halada öyledir..mesele oyun oynamak değil..onların ruhuna hitap etmek…kız sırf sokakta oynasın sokata arkadaşları olsun diye apartman merdiveninde oturup buna 2 3 saat gözcülük yapıyor…malesef zor be çocuk yetiştirmek..insanlar ne kadar sen ne yaparsan yap çocuk olacağına varıyor diye..ben buna katılmıyorum…elbetteki başat karakterlerini sen belirleyemessin…ama sen bu sayede onun sosyalitesini arttırıp, onun farklı yada eksik yanlarını keşfedersin..daha mutlu bi çocuk olmasını sağlarsın..egolarını törpülersin..çocuğa en güzelini yedirmeyle, giydirmeyle, en iyi kreşlere göndermeyle, alışveriş merkezlerinde gezdirmeyle onların ruhuna hitap etmiyorsun, kendini tatmin ediyorsun…özetle bi insan sizin ruhunuza iyi geliyorsa bağımlısı olursunuz, zevklerinize iyi geliyorsa can sıkıntınızı giderirsiniz, çıkarlarınıza hitap ediyorsa sahibiniz konumuna sokarsınız, gibi sıralanabilir…aklına iyi geliyorsanız sizi çıkarları için kullanır..denemesi bedava:)çocuklar çok akıllı şeyler..hiçbi ayrıntıyı kaçırmazlar..