Abartıyor muyum?
Sabah wanted almak için markete gittim.Hiç bir kuvvet beni sabahın köründe markete gönderemez.Ama işte wanted aşkına gittim.Nefis bir çikolata.İçi karemel,dışı patlamış pirinç kaplı.Üşengeçliğim hat safhada yine.Pijamalarımı çıkarmaya üşendiğim için üzerime kuzenimin uzun paltosunu çektim.Çok emanet duruyordu ama olsun.Ayağımda çizme.SAçımıda şöyle bir topladım.Dışarıdan bakıldığında tam bir hanım efendiyim.İçeriğe gelince rezalet.Pijamalarım takım olsa yine gam yemem.Alt ayrı telden,üst ayrı telden çalıyor.Markete girdiğimde(aslında bakkal sayılır.Çünkü küçük) ,gözlüklerini düşürmüş adam gazetede birşeyler bakıyor,yanında oturan çocukda babasıyla konuşuyor.
Çocuk:Baba altın 97 lira olmuş.
Baba:Evet oğlum.Yükseliyor.
Çocuk:baba sen borsada hangi kağıtların vardı.Bakayım.
Baba:Dur oğlum,ablanla ilgilenelim sonra konuşuruz.
Ne istediğimi söyleyemeden çocuğun yaşını sordum.7.sınıfa gidiyorum dedi.11-12 bilemedim hadi 13 yaşında olsun.Sabah uyandığımda gözlerimin iki çizikten ibaret olduğunu bilir tanıyanlar, ama şaşkınlıktan epeyce bir aralanmışlardır eminim.Keşke kendi yüz ifademi görebilseydim.
yaw o yaştaki bir çocuğun altınla,borsayla ne işi olur.Bu arada wanted yokmuş.Albeni aldım.Parayı uzatacakken montun önünü şöyle elimle kapadığımdan açıldı.Yani pijamam 2 saniyede olsa görünmüş oldu.Şimdi o adama bilmiş bilmiş yaptığının yanlış olduğunu söyleyecektim ama ve lakin,adam demez miydi bana “sen bana laf edene kadar pijamayla sokağa çıkılmayacağını öğren diye”.İki çift laf etmesini bilirdim ama,lanet pijama bütün bilmiş kişiliğimi aldı götürdü.Kendimi birden sigara krizi tutmuş,bi koşu almaya inen kadınlara benzettim.HAlbuki ne kınardım onları.Demekki insanın birşey krizi tutmaya dursun.Eve geldim.Bir an düşündüm kendimi o yaşlarda.Ne işim olur altınla borsayla.Altın dediğin annenin taktığı küpe,kolye borsa zaten nedir bilmezdim.Bazı aileler çocuklarını ne kadar erken para ve hırsıyla tanıştırıyorlar.Oyun oynama ,hayal kurma yaşında,dünyadaki en pis gerçekle tanışıyorsun.Kimi şeyler çok basit gibi görünsede ailelere,ilerleyen zamanda kişiliği yanlış şekillenir.Zira çocukluğun, kişiliğin su basmanı,ergenliğin de dış sıvası olduğunu düşünüyorum.(vay be gene afarizma yazdım) gerisini insan zamanla halleder.Yeter ki temel sağlam olsun.Paraya olan tutum da,çocuk yetiştirmede önem arzeden konulardan biridir.Para hırsıyla erken yaşta tanışan bir çocuk bencilleşir,bencilleştikçe yanlızlaşır.Tek gücün para olduğunu düşünür.Ve artık siz ne yaparsanız yapın o bu düşünceden vazgeçmez hale gelir.Çünkü daha iyinin,güzelin ve istemenin sonu yoktur.Bu çirkin döngüye sokar para hırsı adamı.Vel hasıl para hırsı musallat olmasa iyi olur insanlara.Benim zamanımda böyle değildi,yani en azından benim babam bu konuda çok titizdi.Hala inanamıyorm yaaa…Oturmuş borsa takip ediyor 13 yaşındaki çocuk..Acaba ben mi abartıyorum?