ilk zopa tehlikesi
Bugün eski mahalleme gittim.Tesadüfen Selami’yi gördüm.Nasıl değişmiş anlatamam.Evlenmiş,çocukları olmuş.Tipi falan yerine gelmiş.Yani zor tanıdım.Tabi Selami den size ne tanımassınız.Ama ben ne zaman görsem utanç içinde kıvranmaktayım.Dolayısıyla tanımamazlıktan gelmekteyim.
Selami bizim mahallede çok gariban bir ailenin çocuğuydu.Biz mahallede oyun oynarken,o ev geçimi derdine işkembecide çalışırdı.(Cumhuriyet İşkembecisi-çok meşhurdur:)Sipariş getirip,götürürken 5-10 dakka aramıza karışır oynardı.Ama işkembe kokusundan olsa gerek çocuk çok kötü kokardı.Bende ona “helami “derdim.(çocukluk işte)
Bir gün selaminin canına tak etmiş olsa gerek,bizim eve çıkıp kardeşimle beni babama şikayet etmiş.
Babam çocuğu aşağı gönderip çağır onların ikisinide eve demiş.Eve gittik ki babam pancar renginde sinirden.Başladı bağırmaya.”Siz nasıl insansınız.Ne hakkınız var….”.Ben olayı bilmemezliğe vermeye uğraşırken,çocukken çok saf olan kardeşim “idil helami’den bahsediyor” demesin mi.Bak hala helami diyor diye üstümüze yürüyünce ,annem elinden zor aldı.Hayatımın ilk dayağını o gün yiyecektim.Ama annem sağolsun.