rıfkı
Bu sabah babamın bıt bıt söylenmesine kızsam da ne kadar ona benzediğimi farketim.Gerçi o çok üretkendir.Hayatta tüketici tarafında değildir.ben o kadar olamam:)adam bi peçete için kaç ağaç kesiliyor haberiniz var mı diyerek, üşenmeden her seferinde el yıkar mesela…Her neyse benzeyen tarafım maneviyata düşkünlüğüm..Onun için ne kadar manevi değeri olan şeyler kıymetliyse benim için de öyle..Mesela fotoda gördüğünüz tavla 1975 yapımı..Çeyizinde getirmiş beyfendi:)o tavlanın içinde ki çizgiler her 5 yılda bir silinirdi; o üşenmeden tek tek havyayla yakardı..En ortada ki şekil aile damgası..(uzun hikaye bunu burada anlatamayacağım.Bizde her sülalenin bir aile damgası vardır..600 700 sene önceye dayanır bu hikaye)..Şİmdi asıl mevzu, sizinde kesin dikkatinizi çekmiştir, ortada sırıtan yeşil pul..Yıllardır sinirimi sarar.Hep derim gideyim şunlara bi pul takımı alayım ama kıyamam 35 senelik pullara..O yeşil puluda, beyaz pullardan birini kaybetmişim(suç gene bana kaldı.çocukkene), babamda kahvenin birinden ıfırmış..yok kardeşim her seferinde gıcık oluyorum o pula ama maneviyat işte atamıyorum pulları..Ömrümü yedi o yeşil pul..Hemen yanında görülen şey numaratör..dayım hep sen öndesin ben öndeyim diye mıcırdı, babam da gitti numaratör alıp çaktı…Bana çok normal gelen bu davranış, götürdüğüm piknikte nice alaya neden olmuştu..bozulmuştum bi hayli..bugün olsa hiç tınlamam..ilk 12 yaşında öğrendim tavlayı..deli gibi oynardım..Babam, kardeşim, ben urnuva yapardık..Yenilen hep çekirdek aldı niyeyse..Eve gelen diğer tavlaseverlerle de bi gönül bağı var rıfkı nın..Adı rıfkı..pardon tanıştırmadım değil mi?..haaaa arkasıda dama bu arada..onu da ölçtü biçti havyayla yakarak kendi yaptı gene..vay be kim derdi ki rıfkı gün geecek bloguma konu olacak..