şımarmak güzeldir….
Büyümenin kötülüklerinden biri de şımarabileceğiniz insanların giderek azalmasıdır.Gerçi çocuk bile herkese şımarılmayacağını bilir.Kendisini seveni,nazını çekeni ayırteder.Şımarabilmenin dayanağı hiç bir şekilde karşılık beklenmeyen sevgidir.İnsan yetişkin mertebesine eriştiğinde öz anne ve babasına dahi şımaramaz.Akla hemen sevgili gelir şımarabileceği.Ama her sevgiliye de şımarılmaz.Bir iki üç derken dördündüncü şımarmada , bir de bakmışsınız ki ,çekmiş isyan bayrağını.Yaşamı boyunca insan,böyle bir bilemediniz iki kişi tanır.Bu kişiye açıklığınız,hoyratlığınız,ısrarcılığınız,yapış yapışlığınız şımarıklığınızdandır.Sonuç ne olursa olsun,ertesi gün herşey eskisi gibi olacaktır.Asla hiçbirşeyden gocunmassınız.Kendinizden emin bir şekilde ısrarla şımarmanızın diğer nedeni,karşıdakinin de en az siz kadar,size şımarma hakkı olduğunu bilmektir.Gün gelip fütursuz davranışlarınız tehlike arzetmeye başladığında karşıdakine,yine siz bilirsiniz ki korktuğu şey,siz değil kendi duygularıdır.Sonra birden herkesleşmeye başlar gözünüzde.Ve şımarmayı kesersiniz bir silkelenmede.Diğer insanlara nasıl davranıyorsanız,ona da aynı davranır olursunuz.Dışarıdan bakıldığında değişen siz gibi görünseniz de,değişen karşıdakinin duygularıdır.Bunu hissettikten sonra da şımarmanın bir anlamı kalmaz olur.Herkesin bir ömürboyu hertürlü şımarıklığına katlanabileceği ve şımarabileceği insanla tanışması dileğiylennnnnnnn:)Yoksa içindeki çocuk ölür insanın.
haziran 2009