Sözverdi
Düşük zekalı bir aşk benimkisi
dikenli yollarda, yalınayak
peşimden gelmezdi.
Biraz daha zeki olabilseydi.
Gurursuz bir aşk benimkisi
Kovdum ama gitmedi.
Haksızlık etme
“gidecek yerim yok” dedi
Kabul ederse biri
Bırakacakmış peşimi
Sözverdi…
Bu şiirin gıcık bir anısı var bende.Veri iletişimi dersinde 3.sırada duvar kenarında oturmaktayım.Yanımda Kara kuvvetlerinde çalışan bir yüzbaşı.Derste not aldığımı sanarak başını kağıdıma hafifçe eğdi.Elimle kapattım hemen.
yüzbaşı:Şiir mi yazıyorsunuz?
ben:Evet öyle karalıyorum
Yüzbaşı:Hadi ya.Derste ilham geliyor mu?
ben:Yani heryerde olabilir.Gelir ve beş dakikanı almaz yazmak.
Yüzbaşı:Başka derslerde de geliyor mu?Bu derse mi özel?(benimle kafa yaptı muhtemelen bu cümleyle)
Aslında dersi dinlemek daha iyi ama tabi ilham gelince de napacaksınız.
ben:Cevap yok.(oracıkta katillere hak verdim)