Yaniiiiiiiiiiiiiii………..
Çok sevdiğin insanları özlemek iyimiş.Pehhhhhhhhhh.Anneni,babanı,kardeşini,arkadaşını,v.s….Çok pis bir duygudur.Hele bir de özlem kafana vurduysa.Efendim olay şöyle gelişir.Mesela otobüstesin.Karşıda oturan kişiyi özlediğin insana benzetirsin.Birden mutlu olursun.O mutluluğun verdiği şuursuzlukla,aslında onun özlediğin insan olmadığını ancak 5 dakika sonra anlarsın.(o da çok zekisen yaniiiii:)Birden karşıda masumca oturan tip,sinirini sarmaya başlar.Niye o değil sanki diye.Ve bir anda gebertesin gelir.Sonra kendi kendine konuşursun.İç sesin “dur o insanın ne günahı var”diye haykırınca,”Doğru lan” dersin.O çok akıllı geçinen iç sesin “asıl suçlu özlediğin kişi.Niye onun yerinde değil sanki”der.Birden ona hak verirsin.Lakin onu gebertesin gelmez.İki patlatsam yeter dersin.Sonra nereden geldiğini bilmediğin,iç sesin tarafından gaza getirilmiş bir ses,ukala bir tavırla “cık cık çok saçmalıyorsun.Az akıllı ol.”der.Birden kendine sinirlenirsin.Bütün gayen biran önce durağa gelmektir.Zira karşıda kendi halinde müzik dinleyen insanın başına ,çeşitli felaketler gelebilir.