zottirikten bir gün
Bugün 1 mayıs.İşci kardeşlerimiz sağolsun .Sayelerinde tatil vaziyetinde yatmaktayım.Psikolojik olsa gerek sabah “günlerin bugün getirdiği baskı ve zulüm kandır”sözlerini söylerken saat 10.40 da uyandım.Mutfağa giderken babamın kahvaltı etmekte olduğunu gördüm.Marşa devam ediyorum bu arada “ancak bu böyle gitmez sömürü devam etmez”.Babam ordan araya giriyor “burda kafamızı şişireceğine gitsene sende emekçiler gibi meydanlarda söylesene””tabi ya neye emek veriyorsun ki gidesin””Ben senin yaşlarındayken ooo meydanlardaydım hep”.Annem söze karıştı “niye gitsin çocuk tatil evde dinlensin” babam “Emekçi değil mi kardeşim gitsin”.Allahım öylesine dilime dolanan marş sabah sabah başıma bela kesildi.Hemen değiştirdim tarzımı başladım söylemeye”sabuha gitme dedim.Beni terketme dedim.”Babam “hah sana o yakışır”.Annem “yumurta pişireyim mi yavrucum”.Onlar konuşadursun ben arkadaşımı aradım.Saat 11 suları.Buluşuruz diye düşünmüştüm.Meğer hastaymış.Onca soğuğu ye hasta olma günlerce ,git mis gibi tam gezmelik havada hasta ol.Ona da kızdım çok.Ama neyse sağlık bu kızmaya gerek yok.Çok geçmiş olsun diyelim buradan.Derken uyumuşum saat 5 e kadar.Sonra kuzenimi aradım.Buluştuk 8 de Bahçelide.Tantuni yedik birlikte.Fıstık sarması tatlı aldık kendimize.Tatlıyı çayla yemeye karar verdik.Eve gittiğimizde çay hazır olmalıydı ki hemen yiyelim tatlıları.Babama telefon ettim “baba bize çay demle ivedi olarak”.Adam sorgulamadan tamam dedi.Eve geldiğimizde çay hazırdı.Aslan babam ne varsa sende var.Her ne kadar en çok sen söylensen de bana…(bu arada sabah söylediğim iki parçayı bulursam google video da falan koyacağım buraya)