kimse yakınlarına ben demiştim demek istemez olay olduktan sonra..çünkü çok gıcık bi cümle..ama herkesin başına geliyor bu cümleyi işitmek..bazen biz tahmin ediyoruz bazen bizim görmediklerimizi başkası görüyor…demek istemem ama ben demiştim:)alakasız şeyleri birleştirmek değil..pazzle gibi olayı tamamlayıp bütün manzarayı görmektir mesele..ama bunu her zaman yapamıyoruz işte..zihin gücüyle her boku yapar insan biraz zaman biraz kendini telkin ..dosttan düşman ,düşmandan dost yaratırsın kendine…ben kendimi telkin ,kandırma yöntemini hiç seçmedim..çocukken bile yapmadım şimdi yapayım…biliyorumki başarırım..ama bi zaman sonra çok kötü bi zamanda acımasızca kendi gerçeğimle yüzleşirim…insan içindeki gerçeği en iyi kendi bilir ona göre yaşarsa daha erdemli olur diye düşünüyorum..bişeyi yok saydığında ona odaklanmadıında yok mu oluyo sanıyosun..keşke öyle olsa…insan güçlüdür..kendi içindeki,ruhundaki gerçeği için,istedikleri için mücadele ediyorsa güçlüdür…yoksa yok sayarak,bağılı olarak,tam tersi şeyleri kendine kabul ettirmeye çalışarak sadece kafayı oynatır..her 10 dakkada bir doğrusu eğrisi ,kararları değişen bi insan haline gelir…ama eninde sonunda özüne döner..diğer mesele insan bi bütündür…tanımadıkların için demiyorum ama tanıdıklarında her yönüyle ele almak gerekir..sadece söyledikleri,sadece davranışı değil..herşeyiyle ele almak gerekir…kızım konu nerden nereye geldi sabah sabah..altıüstü kahvaltı etcektik beraber:)