İnsanlar bugün bir kişinin yanlızlığı üzerine onlarca yorum yaptılar.Son zamanlarda moda konu yanlızlık duygusu.eskiden aşk şiirleri olurken favori,şimdilerde yanlızlık içerenler gözde.Oysa insan ergenliğe ilk adım atmaya başladığında tanışıyor yanlızlıkla.banyosunu kendi yapmaya başladığı anda,bedenini kimseyle paylaşamayacağını idrak ediyor.Sonra ilk yanlız yapmak zorunda kaldığı,ailesinin bile kabul edilmediği durumlarda kendisinin yanlızlaştığını ,ruhuna bir eş bulamadıkça ruhunun yanlızlaştığını hissediyor.Ama çevresi giderek kalabalıklaşıyor. Yanlızlık insanın hammedesi.Herkes yanlız gelir,yanlız gider.Yanlızlığı dozunda sevmek, kendini sevmek zaman ayırmaktır.İrdelemektir hayatı.Herşeyin normali denildiği gibi yalnızlığında normali.Fazlasını sevip istemek bencillik hastalığının son noktası.Bu düşüncemde eminim.Filozof olsaydım,ne yapar ne eder bunu kanıtlardım:)Müzminleştim mi geri dönmesi zordur.İnsan bazı şeylerin ,saçına aklar düşmeden farkına varmaz malesef.Yaşam tarzı olduğuna inandığın hastalık ,kötü bir enerji gibi birikir içinde.Ya içki masaların da,yada kadın-erkek vücutlarında ararsın çareyi.Sen çare bulduğunu sandıkça ,derinleşir kanar yaran.Öyleki yarana dokunmak isteyen yegane insan bile tuz misali gelir sana.Hiç kimseden kaçmadığın kadar kaçarsın.O yüzden artiz artiz konuşmayın arkidişler.(tamamen çevreden,konuşmalardan,flimlerden…v.s gözlemlerden yazdım.Kendi fikirlerim.Bilimsel hiç bir dayanağı yok.Belkide bu söylediklerrimle hiç bir ilgisi yoktur yanlızlığın)