3 gün hastane ortamında kitap okuma fırsatım oldu.Daha önce hiçbir kitabını okumamıştım.Murat Menteşim “korkma ben varım” kitabını bitirdim.Kitabı okurken dilindeki farklılık nedeniyle eğlendim..belki ruhsal dururumum farklı olsaydı kendimde çok eğlenceli malzemeler çıkarabilirdim..Fakat kitap bittikten sonra biri konusu ne dese?ne anladın dese hiç birşey anlatamam..Kitapta beğendiğim yazarların filmlerin filzofların geçmesi,onların diyolog halinde olması dikkatimi toplamama neden oldum…mesela Poe ile c.süreyayı diyalog halinde konuşturması,gdfatherdan alıntı yapması, otostopçunun galaksi rehberine değinmesi..ŞEbnem Şibumiye mektup yazarken ona olan duygularını bahsederken , bazı şeylerin içimden bire bir geçmiş olması…Bazı yerlerin altını çizdim..Eğlenceli kitap tavsiye ederim..Birebir katıldığım yeri koymak istiyorum…
“Zihnimizi edebiyat dekore eder. Kalbimiz ile beynimiz arasında işlek kanallar, koridorlar, tüneller açar. Ahlaki olgunluğun, vicdan hassasiyetinin, gönül ferahlığının imkânlarını; edebiyat sanatı sayesinde keşfederiz. Bir kumandanı, deliyi, anneyi, büyücüyü, talebeyi, avukatı, fahişeyi; korkağı, cömerdi, zavallıyı, kurnazı, dâhiyi, tembeli, salağı… kelimelerden tanırız. Sağlam bir edebiyat donatımı, bize insanların ruhunu sezme, insanlığımıza hakim olma, sahip çıkma gücünü verir. Birbirimizi hakikaten tanımamız, sahiden anlamamız, derinden kavramamız edebiyat sayesindedir.”
Ben de hep şunu derim cidden duygusal anlamda yoğunlaşabilen insanlar edebi birşeyler yapabilirler..insanın içinde fırtınalar kopmadan bişeyi dışarı dökemez..Dugularından arınmış fazla akıllı insanlar asla kelimelere bişe dökemezler..bunu da yeteneksizlik olarak görürler..bu benim kendi düşüncem..yazma=hissedebilmedir………….hissedemiyorsan anca orda burda okuduğun şeyleri kendine uyarlar yazarsın…iyi bir okuyucuda böyle yazarları zaten hissediyor hemen..edebiyatı güzel yapan şey bu…hisettiğin birşeyi başkasının dilinden dinlemek..o vakit işte ulan evet bak ne güzel ifade etmiş diyorsun..
Aslında daha fazla şeylerede koyabbilirdim ama çok keyifsizim..sanırım ondan içimden gelmiyor çok bişe yazmak..
Bide sanırım “samimiyetininin altını çizersen,kendi üstünü çizmiş olursun “gibi bir laf vardı..Çok doğru..İnsan bi konuda samimi olup kendisine inanmıyorsa karşıdaki, bu sefer sürekli samimiyetii dile getirmek istiyor..Aslında farkında olmadan kendini çizerek acayip samimiyetsiz bir görüntü yaratıyor…Kesinlikle susmak en güzeli..İnanan inanır inanmayan inanmaz..bu laf çok doğru…
herkesin aklına ben varım deyince aynı şarkı geliyodur eminim:)