narçiçeğim benim,dalsızım,kanatsız hayal rüzgârım
ince içlenmelerle kıvrıla kıvrıla
tenimde düğümlenen duygu çıkmazım.
öpmesi gibi büyük suların engin kıyıları titreyerek
tutkular köpükler içinde
incitmeden tek bir kum taneni sürüklemeden
çekileğim ömrünün ak örtüsü üzerinden
usulcacık,saygılı
derin kuyularına büyük yalnızlığın
izler bırakarak geride yürek çarpıntılarından
iyimser,kederli
bir özge zaman arması gibi
andıkça sevgiyle
yalnızca sevgiyle ışıklanan…
yanlış kıyılarda çırpınıyor bu yaşlı deniz
bu ağır suyu bu ince kum kaldıramıyor…
şükrü erbaş