Araf cennetle cehennem arasındaki yer..Yani ilk okul derslerinde böyle öğrendik en azından..Araf eskiler için meczupların yeriydi..Bugün herkes arafta kalmayı seçiyor..Çünkü sorumluluk almak istemiyor kimse..Aslında çocukların yetişştirilme tarzıyla da ilgili.Çoğu anne baba çocukların bedensel ihtiyaçlarını karşılayıp,önlerine her türlü olanağı koyarken , yaşama dair bir felsefe geliştirmelerine olanak veremiyor..Çünkü kendilerinin böyle bir yetisi yok..Biz çektik onlar çekmesin felsefesinde, Anadolunun bağrından kopmuş gelmiş adamlar bir şekilde diplama edinip kendilerini sınıfsal olarak bir yere yükselttikten sonra bütün dertleri maddesel şeyler..Gerçekten bu çok acı..İstediğini yapmayı özgürlük sanıyor bebeleri..İnsan beyni büyüdükce, yaşı olgunlaştıkca anladığı bir şey var elini taşın altına soktuğun sürece cesaretleniyorsun..cesaretlendikce özgürleşiyorsun..Yaşamda en güzel sorumluluk sevgi için ,sevdiklerin için aldığın sorumluluk..Bunu net bir şekilde görüyorsun..Ancak öyle çoğalıyorsun..YAşamda ancak böyle boşluğa düşmüyorsun.Cennet de cehennem de bu dünyada var zaten..Üstelik insanın kendisiyle ilgili..İşte arafta kalarak etliye sütlüye bulaşmadan zaman tüketiyorlar..Tercih tabi..bunu yazmamın nedeni bu kafada olan arkadaşla sohbet ederken hiç birşeyden tat almadığını,herşeyin sonu var nasıl olsa diye düşündüğünü falan filan söyleyince..asıl sorun arafta yaşaman kızım:)Hiçbir duğguyu hissederek yaşamıyorsun çünkü..