Şubat 21, 2011
In
Genel, Kategorilenmemiş
son adım
Bazen insan hiç imkansız gibi görünen bir hedifene doğru yürümeye başladığında, yürür yürür yürür nice engelleri aşar…Her tökezlediğinde, umutsuzluk , uykusuzluk çeker…..Hele bu hedefe varma işini tamamen etik kurallara uygunluk içerisinde yaparsa, zorluk çok daha artar…ve nihayet gerçekleşeceğine inanamadığın birşeyin önünde durursun…yani istediğin olmuştur…En ufak hile hurda yok…İnanamanın verdiği korku, herşey bunun içinmiydi, v.s gibi düşünceler peydah olmaya başlar..kilometrelerce yolu yürümümüşsündür de içeri gireceğin o bir adımı atamassın…HAyat o 1 adımı atabilenlere anlamlı….gerisi boş yorgunluk, hüsran….