çok garip bir gün..o kadar çok yol yürümüşüm ki ..bugün onu farkettim..çok çok yürümüşüm hemde…hakkım olanı almak için yürüdüm..hep hakkım olduğunu düşünürdüm..yaptığım tek şey yürümek ama..yürürken bazen tökezledim..acaba hakkım değil ondan mı diye..bugün ilkez hakkım olduğundan eminim…bu konuda kendime hiç bu kadar güvenmemiştim..hep herşey ayrıntıda yatar diye söylerim..bazen küçücük bi ayrıntı çok şey anlatır insana…herşey özünde bu kadar uyumluyken dışarı bu kadar uyumsuz olarak yansıyorsa sen ne yaparsan yap anca yürürsün…bugün hissttiğim şey bu..yürümekten yorgun düştüm..aynenn böyle hissediyorum…çalı çimen dolu yolu dikenlere bata bata yalınayak yürümüşüm…bugün ayaklarımdaki yaralar ilkez dikkaetimi çekti…millet o yolları uçaklarla alıyo…onlarla nasıl başedebilirim…artık olduğum yere oturmak istediğimi farkettim…belki elimden tutup kaldıracak bi yol arkadaşına rastlarım..