Çocukken ankarada gimanın üstündeki gökdelen gözüme inanılmaz uzun görkemli gelirdi..Bir ay hastası olarak bir gün bunu yapan insanların aya çıkan merdiven inşaa etceklerini düşünürdüm..yani bundan gayet emindim..Sorun şuki hala inanıyorum:)ama kafayı yemediğime realist bir insan olduğuma dair sağlam bir kanıtım var oda bunu benim göremeyecek olmamı bilmem..ben görmem ama bunu bi gün yapacaklar:)bi gün manyağın biri orya merdivenle çıkmak isteyecek:)
neyse bu kadar kınadığınız saçmalaıklarım işe yarıyor göründüğü gibi..arkadaşın 4 yaşındaki oğlunun kartondan yaptıkları ışın kılıcı kenardan yırtıldı…bebe ağlamaya başladı…üzülme dedim ışını bitmiştir..getir pencerenin önüne koyalım ay ışığında ışın depolansın..sonra sabah kalkınca oynarsın…çok bilmişler beynimi yediler çocuğa niye umut veriyosun yarın kalkınca bulamassa çok kötü diye…nabalımmmm..yırtıldı deseydikde akşama kadar beynimizi delseydi zırlaya zırlaya?